Het levenswerk van een begrafenisondernemer

126-127 / 140

Een ‘gouden’ handdruk 127 Het levenswerk van een begrafenisondernemer 126
De deur staat wijd open
In de jaren zeventig was het een goed gebruik dat eens per jaar de kosters met
hun eega’s uit de gemeente Deurne bij elkaar kwamen omhet wel en wee te
bespreken.Omdat wij, ambtshalve, veel contact haddenmet Harrie van Kessel en
prettig samenwerkten besloten we omook hem en zijn Jaan voor deze avonden
uit te nodigen.Harrie is een fijn en sociaal voelendmens zonder ophef wat hem-
zelf betreft.
Op zekere dag was de bijeenkomst bij Harrie en Jaan.Harrie had gezegd: “De deur
staat wijd open en jullie zijn van harte welkom.” Op dinsdag werden wij verwacht
op de Industrieweg.Het was een zonnige dag en Diny en ik beslotenmet de
brommer naar Harrie te toeren.Wij als kosters hadden toen nog geen auto, dat
was onbetaalbaar.Diny zou voor de eerste keer brommer rijden,met mij achterop.
Vanaf de Helmondseweg reed Diny bij de familie van Kessel de oprit op en jawel:
de deur stond wijd open.Maar in plaats van te stoppen gaf Diny vol gas, zodat we
in de berging belandden en vlak voor de diepvrieskist tot stilstand kwamen. “Hola,
hola!” zei een geschrokken Harrie, die gladgeschoren en schoongeboend de dou-
che uitkwam “Je hadme wel van de sokken kunnen rijden!” Je begrijpt dat we over
dit voorval die avond nog regelmatig hebben gela-
chen.
Met enige weemoed kijk ik terug op die tijd en ik zou
ze best nog eens over willen doen.
Joop en Diny Bronstein (oud-koster)
Beste Harrie,
Op de eerste plaats wil ik je heel graag feliciterenmet het gouden jubileum van je
bedrijf.Veertig jaar heb je hard gewerkt. Ik hoop dat je nog heel veel mooie jaren
mag genieten samenmet je vrouw, kinderen en kleinkinderen. Je kunt met een
gerust hart het werk aan je kinderen overlaten. Ze doen het echt goed!
Ons bedrijf heeft al veel jaren zakenmet je gedaan. Eerst met mijn broer Tom, het
is al-weer 25 jaar geleden dat hij verongelukt is,maar hij is nog dikwijls inmijn
gedachten.
Harrie, als jij bij een familie een afspraak had gemaakt voor het verkopen van een
grafsteen, kwam ik naar Deurne. Je stond altijd al klaar om samen op pad te gaan.
Ik heb op die manier veel mooie gedeelten van Deurne en omgeving gezien.Maar
wat ik me het best herinner is jouw houding tegenover de mensen. Je liet ze altijd
in hun waarde. Je drong ze nooit iets op. Je liet ze vrij. Je zei altijd: “‘ t is altijd goe.”
Dat waardeer ik zo in jou.Daardoor is jullie onderneming ook gegroeid tot wat
het nu is.
Harrie, ik heb echt waardering voor je want het was een plezier ommet jou zaken
te doen.
Jan Stassar (maker van grafstenen, Helmond)