132-133 / 140
Een ‘gouden’ handdruk
133
Het levenswerk van een begrafenisondernemer
132
Herinneringen aanmijnheer (Harrie) van Kessel.
In de volksmond heet hij Harrie van Kessel,maar ik sprak hemaltijd aanmet mijn-
heer van Kessel.
30 Jaar samenwerken, als huisarts,met mijnheer van Kessel, als begrafenisonder-
nemer, hoe voelde dat aan? Hoe ging dat? Nu, 10 jaar nadat mijnheer van Kessel
zelf stopte met actief werken in zijn onderneming, is het voor mij heel plezierig
om in alle rust terug te kijken op die 30 jaren van samenwerking en onze onderlin-
ge verhouding in die samenwerking. Laat ik beginnenmet te zeggen dat het heel
goed was, heel fijn en dat wij elkaar erg goed aanvoelden in ONS werk.Het klikte
tussen ons, zoals dat heet.Dat was ook uitermate belangrijk in ons beider werk,
want wanneer kwamen
wij elkaar tegen in ons werk? Alleen op trieste en vaak zeer dramatische en tragische
momenten in het leven van
‘
onze
’
mensen,(mijn patienten en zijn clienten, verschillen-
de namenmaar wel voor dezelfde mensen.)
De
‘
dood
’
was ons bindend element, hoe bizar dat ook mag klinken! Mijn werk
hield op waar het zijne begon. Ik herinner me goed dat ik heel vaak bij mensen, na
een sterfgeval,weer even binnen liep om te kijken hoe het met hen ging en dan
zat mijnheer van Kessel daar aan de keukentafel met die mensen alles door te pra-
ten over de begrafenis.Dan stapte die dokter weer binnen en trok alle aandacht
naar zich toe. Ik zie nog voor me hoe hij zich dan altijd heel bescheiden terugtrok
en rustig bleef wachten tot ik weer opstapte, alsof hij het niet minstens even druk
had als ik!
Bovendien was ik het die hem vaak nodig had bij nacht en ontij en niet hij die mij
nodig had.Hoogstens voor een overlijdensverklaring die hij moest hebben en die
ik weer eens vergeten was op tijd in orde te maken.Die kwamhij dan ook nog bij
mij thuis ophalen. En als ik hemdan weer eens acuut nodig had, bijvoorbeeld bij
straat-ongevallen of midden in de nacht, dan wist ik dat ik hemgewoon kon bel-
len en hij kwam! Hij vroeg nooit of het niet kon wachten tot
‘
s morgens, op een
meer christelijke tijd! Hij was altijd direct bereidmij te helpen.Het zat gewoon
heel goed tussen ons! Het samenwerkenmet hem liep dan ook, zonder nadenken
mijnerzijds, heel erg goed en dat lag voor het grootste deel aan hem en daarvoor
wil ik hem, nu ik op deze manier de kans krijg, alsnog heel erg bedanken.
Ik hoop van harte dat u nog vele jarenmag genieten, in goede gezondheid
natuurlijk, van al het goede dat het leven geven kan.
W.M.Gerrits, ex-huisarts in Deurne